Compositie; De gulden snede & de regel van derde
Er zijn twee belangrijke compositie regels die centrale positionering van objecten en aandachtspunten voorkomen. Er zijn natuurlijk veel voorbeelden te vinden voor wanneer je een object wel in het midden gecentreerd wil hebben staan, bijvoorbeeld als je symmetrie wilt benadrukken. Maar over het algemeen wordt een foto of ontwerp spannender als je de gulden snede of de regel van derde in gedachten houd. De twee compositieregels lijken op elkaar maar bereiken toch beide een ander resultaat.
Regel van derde
De regel van derden is een compositieregel in de fotografie die kan bijdragen tot een visueel interessantere foto. Bij de regel van derde verdeel je het beeld of ontwerp in negen vlakken met behulp van twee horizontale en twee verticale lijnen. Wanneer een onderwerp in de foto op of rond een van de vier kruispunten van deze lijnen valt, wordt een foto vaak sterker en dynamischer. In de foto wordt de regel van derden geïllustreerd. De horizon is geplaatst op twee derde van boven. Hierdoor gaat meer aandacht uit naar het heelal. Wanneer de fotograaf de aandacht wil richten op de bomen zou de horizon op een derde van boven geplaatst kunnen worden. Deze vuistregel vereist dus niet dat de aandachtspunten exact samenvallen met de sterke plaatsen.
De gulden snede
Bij de gulden snede wordt het beeld ook in 9 vlakken verdeelt alleen zijn deze vlakken niet even groot. Deze vlakken verhouden zich tot elkaar volgens het gulden getal. Dat getal is de Griekse letter phi en heeft een waarde van ongeveer 1,62. Dat klinkt heel ingewikkeld en is makkelijker te begrijpen door naar de foto van het stadion te kijken. De paarse lijn heeft dezelfde verhouding tot de groene lijn, als dat de gele lijn heeft tot de paarse lijn. De korte en lange lijnen hebben dus altijd dezelfde verhouding tot elkaar en deze verhouding is het gulden getal.
De twee bovenstaande compositieregels gelden meer als leidraad en niet zozeer als regels die pixel precies opgevolgd hoeven te worden. Omdat de gulden snede niet heel snel te berekenen is, is het makkelijker om je beeld in negen vlakken te verdelen en je compositie daarop aan te passen. Zo voorkom je op een eenvoudige manier dat je visuals saai of té berekenend worden.