De eenvoudigste afbeelding, een 1-bits afbeelding, kan slechts twee kleuren weergeven, zwart en wit. Dat komt omdat de 1 bit slechts één van twee waarden kan opslaan, 0 (wit) en 1 (zwart). Een 8-bits afbeelding kan 256 mogelijke kleuren opslaan (2x2x2x2x2x2x2x2=256), terwijl een 24-bits afbeelding meer dan 16 miljoen kleuren kan weergeven. Naarmate de bitdiepte toeneemt, neemt de bestandsgrootte van de afbeelding ook toe, omdat voor elke pixel in de afbeelding meer kleurinformatie moet worden opgeslagen.

Wanneer je een 16-bits of 32-bits afbeelding exporteert, kun je de bitdiepte van het bestand veranderen. Met bepaalde soorten afbeeldingen die van nature weinig kleuren hebben, zoals logo’s of eenvoudige ontwerpen, kun je de grootte van het afbeeldingsbestand flink verminderen zonder zichtbaar verlies van kwaliteit. Bij andere afbeeldingen, vooral met kleurverlopen, vermindert het verminderen van het aantal kleuren in een afbeelding de beeldkwaliteit aanzienlijk.

Print
Alle bestanden worden teruggebracht tot 8 bits per kanaal voordat je ze afdrukt, want dat is alle informatie die elke printer gebruikt. Bovendien werken veel tools, opdrachten en paneelopties alleen met afbeeldingen van 8 bits per kanaal. Maar wat is dan het voordeel van de hogere bitdiepten?

Wanneer je 16-bits en 32-bits afbeeldingen bewerkt, vernietig je geen gegevens. Je informeert Photoshop simpelweg welke 256 van de totale beschikbare kleurwaarden je wilt gebruiken. Om dit te voorkomen in een 8-bits afbeelding maak je gebruik van een non-destructieve workflow. Je gebruik dan (bijvoorbeeld) aanpassingslagen in plaats van directe (destructieve) aanpassingen.  Iets wat ik sowieso aan zou raden, ongeachtde bitdiepte van je document.